BVL-auditor Jurriën Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Volledig om de tuin geleid en compleet verrast. Ridder Jurriën van der Veer. We danken je hartelijk voor al je inzet en betrokkenheid voor het BVL sinds 8 juli 2002. En uiteraard van harte gefeliciteerd met de koninklijke onderscheiding.
Hij dacht dat hij naar de uitreiking van een lintje aan Ajran van Bakel ging. Mooi niet. Hij dacht dat een van zijn kinderen op vakantie in het buitenland was. Echt niet. Ze zaten gewoon op de camping in Nederland. Hij dacht dat zijn vrouw met twee kleinkinderen naar het ziekenhuis ging. Dûh! Ze stonden er allemaal, de hele familie. In het gemeentehuis in Oss op vrijdag 26 april. Voor de uitreiking van niet zomaar een koninklijke onderscheiding, maar Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
“Achteraf…”, zegt Jurriën, “achteraf had ik misschien wel iets kunnen vermoeden. Waarom was ik bijvoorbeeld niet gevraagd om een aanbevelingsbrief te schrijven voor Arjan? Waarom bleven we een rondje rijden voor het gemeentehuis terwijl er plek genoeg was om te parkeren? Waarom vroeg mijn vrouw of ik niet toch meewilde naar het ziekenhuis, terwijl ze wist dat ik weg moest?”
En het bleef niet bij die ene verrassing die dag. Toen hij eenmaal in de gaten kreeg dat hij onderscheiden zou worden, bleek het ook nog eens om een ridderschap te gaan. En toen hij even later een goede vriend van vroeger in Oss tegen het lijf liep op weg naar de lunchlocatie en dacht ‘Hé jij hier?’, kon hij niet vermoeden dat die hele gelegenheid vol zat met wel vijftig vrienden en kennissen: “Was ik er weer ingetuind. Knap hoor, hoe ze het allemaal verborgen hebben weten te houden voor me.”
Verschil Ridder en Lid
Bron lintjes.nl: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau is de vijfde graad in de orde. Bij personen die worden benoemd tot Ridder gaat het doorgaans om verdiensten met een regionale of zelfs landelijke uitstraling en betekenis. Dit in tegenstelling tot de graad Lid waar het vooral gaat om personen die lokaal verdienstelijk zijn (dus binnen de gemeentegrenzen).
Aanbevelingsbrieven
Het was zijn dochter Lonneke die de aanvraag heeft ingediend, in 2023. Kort samengevat gaat dat als volgt. Zijn zoon is in zijn dossiers (Jurriën: “Ik bewaar alles op papier.”) gaan rondneuzen wat hij allemaal heeft gedaan. (Jurriën: “Ook daar heb ik niets van gemerkt trouwens.”) Dat heeft zijn dochter gestuurd naar de gemeente Oss. Daar beoordelen ze of de aanvraag kans maakt. Daar kwam groen licht op. Daarna is ze aanbevelingsbrieven gaan verzamelen die de aanvraag ondersteunen. Van de provincie Noord-Brabant (geschreven door BVL-projectleider Rian Snijder), van jeugdtheater Spons, van Stichting de Betuwse Jeugdkampen, van Stichting Maasmeanders en van Veilig Verkeer Nederland afdeling Maasland. Ze schreven allemaal prachtige brieven over de vrijwillige werkzaamheden die Jurriën de afgelopen decennia heeft verricht: mooie woorden en veel anekdotes.
Iedereen roemt zijn inzet, betrokkenheid, creativiteit, professionaliteit en bevlogenheid. Zelf is hij wat nuchterder en ook een tikkie bescheiden: “Ik ben wel vereerd, maar zie mezelf meer als een etiket voor al die vrijwilligers die het werk doen. En dat meen ik echt, want zonder de vrijwilligers kan ik ook niks.”
Van Sinterklaas tot voorzitter
Zijn eerste vrijwilligersbaantje was de redactie van een tennisblad. Als Jurriën begint op sommen wat hij daarna allemaal heeft gedaan, lijkt er geen einde aan te komen. Van kampleider tot bigband-lid tot kok tot muziekleraar tot Sinterklaas tot voorzitter tot BVL-auditor tot subsidie-aanvrager tot adviseur tot bedenker van theatrale workshops… de lijst taken en werkzaamheden is lang en divers.
Niets doen is saai
Op de vraag wat hem motiveert om - voorheen ook naast zijn fulltime baan als communicatie/PR-man bij de centrale van scholengroep Het Hooghuis in Oss - zoveel tijd en energie te steken in al zijn vrijwilligerswerk, zegt hij: “Als ik niets doe, vind ik het saai. En: het enthousiasme van mensen, ik herken daar mezelf in.”
Hij ging op zijn 62ste met pensioen en bleef daarna gewoon door vrijwilligerswerken. Het ene netwerk kwam hem goed van pas bij een andere organisatie. En omdat hij elders ervaring als bijvoorbeeld projectleider had opgedaan, kon hij die expertise inzetten voor weer een andere stichting. Zoals voor de stichting NAH4US in Oss (NAH staat voor niet-aangeboren hersenletsel), waarvan hij inmiddels ook voorzitter is geworden.
Jurriën is nu 70 jaar, met een agenda vol vrijwilligerswerk en hij is ook nog eens opa van bijna het zevende kleinkind. Van stoppen geen denken aan, “zolang de gezondheid het toelaat.” We spreken hem daags voordat hij met zijn camper op vakantie gaat, maar niet nadat hij op die vertrekdag eerst nog even een Label uitreikt bij op de Internationale school in Breda.
Cheque van de koning
Nog even terug naar de onderscheiding, verpakt in een mooi kistje. Het gaat om een oorkonde lintje met een medaille eraan. Jurrien weet zich er nog niet helemaal goed raad mee. Er zijn duidelijke richtlijnen wanneer je wat wel en niet mag dragen, en hoe, maar hij heeft lintje het nog niet op zijn colbertje gespeld. “Vrienden zeggen me, doe dat nou komend weekeinde, tijdens de viering van het vijftienjarig bestaan van de NAH-organisatie. Dat is een mooie gelegenheid.’ Ik weet het nog niet. Het is niet iets waarmee ik wil pronken ofzo. Ik wacht trouwens nog wel steeds op de cheque van koning Willem-Alexander.” Een schaterlach :-)